ترمووود
تقريباً هميشه براي بشر روشن بوده است که سوزاندن سطح چوب در آتش، آن را براي استفاده در فضاي بيروني مقاومتر ميکند و از دوران باستان از اين روش براي افزايش مقاومت چوبهايي که در معرض شرايط آب و هوايي بيروني قرار داشتهاند استفاده ميشده است. مطالعه علمي تيمار حرارتي چوب اولين بار در دهه 1930 انجام گرفت. گستردهترين و کاملترين پژوهشها را انجمن ترمووود فنلاند (VTT) انجام داد.
در نتيجهي اين تحقيقات انجمن ترمووود فنلاند روشي براي تيمار حرارتي چوب ابداع نمود که با نام ترمووود شناخته ميشود. انجمن ترمووود فنلاند با همکاري صنايع محصولات چوبي فنلاند فرايند تيمار حرارتي چوب را در مقياس صنعتي توسعه داده و مجوز اجراي فرايند ترمووود را به شرکتهاي عضو ميدهد. ترمووود يا ترمو چوب حاصل فرآيند خشک کردن چوب در معرض بخار آب و گردش هوا ميباشد.
بسته به گونه چوبي که تحت اين فرآيند قرار ميگيرد، و ضخامت و رطوبت اوليه چوب پس از رسيدن مغز چوب به اين دما، دما به مدت 2 تا 3 ساعت ثابت ميماند. استفاده از بخار در فرآيند ترمووود ويژگيهاي شيميايي چوب را تغيير ميدهد. در نتيجه فرايند ترمووود رنگ چوب تيره ميگردد و توزيع رطوبت در چوب يکنواخت ميشود و خاصيت عايق حرارتي آن نيز بهبود مي يابد.
در تيمار حرارتي ترمووود چوب در مقابل پوسيدگي مقاوم مي گردد؛ همچنين بيشتر ويژگيهاي نامطلوب چوب تا حد زيادي از بين ميرود. دماي بالايي که به ترمووود اعمال ميشود باعث شکسته شدن زنجيره هاي سلولزي و تجزيه اسيدها و خروج عمده رزين چوب ميشود و محيط را براي رشد ريز ارگانيسمها و حشرات و انواع قارچ و کپک نامناسب ميسازد. در فرآيند ترمووود نخست با اعمال گرماي بالا رطوبت چوب به صفر ميرسد. حاصل اين رطوبتدهي نهايي افزايش مقاومت چوب ترمووود در برابر تاب برداشتن، تغيير ابعاد و جا به جا شدن است.