سابقه چوب ترمووود
ترموود يکي از روشهاي تيمار گرمايي چوب است. مطالعهي علمي در زمينهي بهبود حرارتي چوب در دهه 1930 در آلمان توسط استام و هانسن و در دهه 1940 در ايالات متحده به وسيله وايت انجام شد. در دهه 1950 باوندام، رانکل و بوروي آلماني تحقيق در اين مورد را ادامه دادند و در دهه 1960 گزارشي از يافته هاي علمي در زمينهي بهبود حرارتي را کولمن و اشنايدر منتشر کردند.
در ميان روشهاي پیشنهادی براي اين کار پروسه ترموود که توسط ويتانيمي و همکاران در 1997 ثبت شد، شايد موفق ترين پروسه در اروپا بوده باشد. تيمارهاي گرمايي دستهاي از روشهاي بهبود چوب هستند که در آنها هرگز از مواد شيميايي براي تيمار چوب استفاده نمي شود.
بدين لحاظ محصولات اين روشها (از جمله روش ترموود) از استقبال زيادي برخوردار شده اند. تيمارهاي گرمايي به عنوان جانشيني براي مواد اشباع کننده حفاظتي مطرح هستند و دامنه کاربرد آنها نيز وسيع است. براي مثال در مبلمان باغي، کابينت آشپزخانه، سونا، کفپوش، پوشش سقف، ديوارکوب هاي داخل و خارج ساختمان، دکينگ، محوطه استخر و در و پنجره هاي چوبي از محصولات تيمار حرارتي مانند ترموود فراوان استفاده ميشود.
از ديدگاه کاربردي، افزايش مقاومت چوب در برابر تغيير ابعاد در شرايط متفاوت رطوبتي، خاصيت عايق حرارتي، مقاومت در برابر پوسيدگي و هوازدگي و همچنين کاهش تغيير شکل ناشي از رطوبت و ايجاد رنگهاي جديد و شبيه به چوبهاي مناطق گرمسيري استوايي از مزاياي ترموود هستند.
تيمار گرمايي در هر گونه از چوب به علت تفاوت ساختار سلولي و ترکيبات شيميايي اثر متفاوتي دارد. به همين دليل چوب درختان سوزني برگ نسبت به پهن برگان نيازمند تيمار شديدتر در فرآيند ترموود هستند. براي به دست آوردن بهترين محصول کيفيت چوب مورد نظر براي ترموود بايد خوب باشد.