یکی از مصالحی که این روز ها به وفور در نمای ساختمان ها مشاهده می شود، سنگ است. سنگ از دید معماری و زیبائی بنا را سنگین و دارای انسجام می کند و به ساختمان های شهر هویت معنا داری می بخشد. سنگ از مصالحی است که با توجه به آلودگی های شهری ، دیرتر از بقیه مصالح کثیف شده و تمیز کردن آن هم نسبت به بقیه مصالح ساده تر است.
در مورد سنگهای نما ضریب انبساط حرارتی کانی های مختلف سنگ و همچنین ملات پشت آن باید در یک حدود باشد تا از خرد شدن سنگ و جدا شدن آن از ملات جلوگیری به عمل آید. عواملی که باعث جدا شدن سنگ نما می شود را در زیر بیشتر توضیح میدهیم.
مقاومت سنگ ، تحت تاثیر عوامل مختلفی از قبیل هوازدگی ، سرما ، گرما و آتش سوزی ، دائما تغییر می یابد. در کلان شهر ها حضور گاز هایی نظیر 2SO ,2O و 2CO می تواند یکی از عوامل مربوط به هوازدگی شیمیایی باشد که به وفور در هوا وجود دارد و سنگ های نمای ساختمانی بیشتر تحت تاثیر آنها مقاومت خود را از دست می دهند.
برخی عوامل فیزیکی نظیر انجماد و ذوب آب داخل حفره ها ، سنگ را تحت تاثیر قرار می دهد لازم به توضیح می باشد که عوامل هوازدگی شیمیایی و فیزیکی تواما عمل می کنند . غالبا سبب تغییر رنگ ، شکسته شدن و جدا شدن سنگ از بنا می شود همچنین اجرای نماسازی در داخل و خارج ساختمان توسط افراد فاقد آموزش های لازم با مصالح سنتی نیز می تواند یکی از دلایل جدا شدن سنگ باشد و نیز میزان تخلخل در اثر نفوذ آب باران به داخل حفره های سنگ تاثیر به سزایی دارد.
این حفره ها خود غالبا تحت اثر شیمیایی محلول های طبیعی بر روی بعضی از کانیهای موجود در سنگ به وجود می آیند در هوای صفر درجه زمستان آبی که داخل خلل و فرج سنگ (و یا بعضا به پشت سنگ نما) نفوذ می نماید. منجمد شده و موجب می گردد. که در سنگ ترکهای عمده ای ایجاد گردد.
این ترکها به مرور زیاد تر شده تا اینکه موجب افتادن تمام و یا قطعه ای از سنگ نما می گردد نیروی قوی زلزله را هم می توان یکی از دلایل مهم بشمار آورد به این صورت که رابطه مستقیم نیروی جانبی زلزله با وزن ساختمان ها با توجه تفاوت ضریب انتقال حرارتی و همچنین متفاوت بودن میزان انبساط و انقباض قسمت ملات پشت سنگ را نسبت به خود مصالح بیرونی نما و بخش سفت کاری موجود ملاحظه می گردد که با گذشت زمان نه چندان طولانی ، سنگ ها جدا شده و حتی اسکوپ های سیمی نیز از افتادن آنها جلوگیری نمی کند.