لوییس باراگان ( Luis Barragan ) معمار مکزیکى برنده جایزه پریتزکر، که از كارهاى او به عنوان آثار مینیمالیستی ، عاطفی و عرفانی ياد می شود ، در دانشکده مهندسی رایگان (
Escuela Libre de Ingenieros ) در گوادالاخارا، مکزیک ، با مدرک مهندسی عمران در سال ۱۹۲۳ فارغ التحصیل شد و در حاليكه هنوز مدرك مهندسي را دريافت نكرده بود به عنوان يك معمار كار مي كرد .
در سفر به نمایشگاه بین المللی هنر دکوراتیوز ( Decoratifs ) در سال ۱۹۲۵ در پاریس ، او با آثارى از معماری فرانسوی و فردیناند باک آشنا شد : شش سال بعد ، باراژان ، باک و کوربوزیه را در سفر دیگری كه به اروپا داشت ملاقات كرد ، دو معمارى که تأثیر عمیقی بر کار او داشتند .
باراگان به شاعر رنگ ها معروف است . وی این چنین می گوید که: «خانه من پناهگاه من است احساسی ترین بخش معماری من »در واقع شهرت باراگان از جهت بهره گیری مناسب از روشنایی و رنگ در سبک‌های بین‌المللی ، در خلق طراحی نوین مکزیکی می باشد .
او با افزودن رنگ‌های روشن و جلوه هایی ازطبیعت، سبک بین‌المللی را به سبک هیجان انگیز و متحرک و احساسی مکزیکی تبدیل نمود . آثار او نمونه‌های مینیمالیسم در معماری هستند که از بافت و رنگی فوق العاده برخوردارند به طوری که سطوح خالص ، دیوارهایی ساخته شده از خشت، الوار و گچ و یا حتی آب ، المان‌های ترکیبی او هستند و همه ی آنها در ارتباط با طبیعت قرار دارند .
