یکی از مشکلاتی که امروزه با آن مواجه شده ایم ، یکسان سازی نمای ساختمان در کشور است. در واقع بسیاری از ساختمان ها در شهر های مختلف ، دارای نمای مشابه بوده و همین موضوع باعث شده تا شهرها شکل و شمایل یکنواختی به خود بگیرند. البته تلاش هایی در این رابطه صورت گرفته اما به هیچ وجه کافی نیست
یکی از دلیل این اتفاق ، پیشرفت تکنولوژی و همچنین مصالح ساختمانی به کار رفته در نمای ساختمان است. در واقع از مدت ها پیش و پس از انقلاب صنعتی در اروپا ، این ایده به وجود آمد که نمای ساختمان های مختلف می تواند به صورت یکسان ایجاد شود.
با اینکار عده ای قصد داشتند سرعت ساخت ساختمان و همچنین نمای ساختمان را افزایش دهند. هرچند امروزه بسیاری از معماران سعی در حفظ اصول طراحی نمای ساختمان داشته و تلاش می کنند به دوره های قبل از انقلاب صنعتی برگردند ؛ دوره ای که نمای ساختمان از اهمیت فوق العاده بالایی برخوردار بود.
در ایران نیز این دیدگاه در ذهن بسیاری از معماران وجود دارد. هر چند معماران و طراحان زیادی هستند که با علاقه وافر خود به طراحی نمای ساختمان ، با استفاده از مصالح ساختمانی کهن و مدرن ، دست به طراحی های خاص و چشم نواز می زنند. یکسان سازی نمای ساختمان در کشور ایران آن هم با این سابقه ی درخشان در معماری و هنر ، کاری جز سوزاندن ریشه فرهنگی این کشور نبوده و باید برای پاسداری از آن تلاش ویژه ای شود.
فرقی نمی کند که ساختمان به وسیله آجر و سنگ نما شود و یا برای نمای ساختمان از HPL یا ترمووود استفاده گردد ، مهم تنوع در طراحی نمای ساختمان و به کار گیری خلاقیت ایرانی است. این خلاقیت در طراحی نما اگر با پیشینه تاریخی ادغام شود ، شاهد نماهای بسیار زیبا در شهر های مختلف خواهیم بود.
درست است که تکنولوژی باعث شده تا ساخت مصالح ساختمانی برای نمای ساختمان ساده تر شود ، اما باید از این پیشرفت در جهت بهبود نما و دادن ایده های نوین در طراحی نمای ساختمان بهره گرفت. کاری که وظیفه طراحان جوان کشور برای سر و سامان دادن به وضعیت نمای ساختمان های شهر است.